تداخل

هو العلیم

 

تداخل

 

دانستن تداخل دارو ها مهم است مثلاً اگر فردی بدون اطلاع، یک دارو را با داروی دیگر بخورد و یا دارویی را زیاد از حد و یا بی دلیل استتفاده کند ممکن است جان خود را از دست بدهد و یا آسیبی جبران ناپذیر به جسم خود بزند.

حال چگونه است که ما تداخل داروها را فقط در طب جسمانی مهم می دانیم و تا حدودی از عواقب آن آگاه هستیم ولی در طب روحانی اینگونه مسائل بعضی از اوقات برای ما اصلاً مطرح نیست.

چگونه است که انسان برای درمان جسم خود به طبیبی آگاه،محیطی آرام و بستری مناسب دارد ولی برای درمان درد و کاستی های روح خود، که مطمئناً راه علاج وتشخیص داروهای آن بسیار بسیار ظریف تر است خود شخص و اطرافیان او یکدفعه طبیب می شوند و حتی مواردی را که برای جسم خود در نظر می گرفت دیگر برای روح خود رعایت نمی کند؟(۱)

درد و ناله های روح ما از آن زمان شروع شد که خود را نشناختیم و از آن جهت تشدید شد که از اصل خویش فاصله گرفتیم.

چون خودِ حقیقیِ خود را نشناختیم در بسیاری از موارد خلاف آنگونه که باید عمل می کردیم، عمل کردیم و موجب هلاکت خود و بقیه شدیم.

گستاخی بیش از حد ما را به آن واداشت که دستورات خدا را در بسیاری از موارد نادیده بگیریم و خود را حکیم تر و عاقل تر از او بپنداریم؛ گویا ما چنین خلقتی را برای خود رقم زده ایم و به تمام جوانب و ابعاد آن چه از نظر شخصی و چه از نظر اجتماعی آگاهی کامل داریم.

گوش های خود را بر روی پند ها و گفتار های پیامبران و اولیای خدا بستیم گر چه گاهی آن سخنان را به ظاهر قبول می کردیم ولی در باطن میل و رغبتی برای عمل به آن موعظه ها نداشتیم و حتی الآن به جایی رسیده ایم که حتی باور قلبی آن ها نیز برای ما دشوار گشته است.

از چه فاصله گرفته ایم،‌ چرا هیچ گاه عمیقاً پیرامون آنچه که برایش خلق شده ایم تفکر و تعقل نکرده ایم؟

 

در این چند ساله اخیر گویا به کلی هدف خلقت در میان بعضی از انسان ها گم شده است و آن ها در واقع خود را مالک حقیقی خود و اطراف خود می دانند، به چه چیزی اینگونه مغرور شده اند و به این باور رسیده اند که خداوند فقط انسان را آفریده و دیگر کاری به ما ندارد و حال خود باید به دنبال راه و روشی برای زندگی کردن باشیم!

نظریات و تفکرات خود را با این باور غلط از خدای ساخته خیالات خودشان آنقدر رشد دادند و برای مردم به عنوان زینت جلوه دادن تا اینکه پس از مدتی کتاب ها و مقالات زیادی بر مبنای این نوع دیدگاه به بار نشست و باز راه خود را ادامه دادند و در به ظهور رسیدن آن ایده ها در سطح جامعه، خواسته و ناخواسته تلاش کردند.

هم اکنون اکثر جوامع بشری در این ۴۰۰ سال اخیر، هر لحظه در حال نوشیدن شربت غفلت با طعم جدیدی می باشند و روز به روز از اصل خویش غافل تر و نسبت به خواسته های دنیوی خود امیدوارتر می شوند.

ولی خداوند بار دیگر رحمت و برکت خود را بر آدمیان نازل کرد و مقدمات و زمینه های بوجود آمدن انقلاب اسلامی را فراهم کرد.

اکنون با داشتن این نعمت بزرگ که در طول تاریخ عظمت و درخشندگی آن بی سابقه است  می توان به حتم امیدوار بود که به زودی تمامی انسان ها از تاریک خانه ای که برای خود ساخته بودند، خارج می شوندو پای در راهی می گذارند که پیامبران و اولیای الهی قبل از ما گذاشته بودند.

این را یقین بدانید که به کمک حضرت رب العالمین، در عرصه کنونی محیطی آرام و بستری مناسبات در حال شکل گیری است و طبیبان زیادی در حال پرورش هستند که همگی دست به دست هم می دهند و درد و کاستی های روح زمانه را درمان و استحاله می کنند، عالم انسانی و جوامع کنونی را از غرق شدن در خیالات و وهمیات نجات می دهند و به سمت حقایق پیش می برند.

به امید دیدن چنین روزی.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه

محمد علی ابراهیمی

 ۹۱/۱/۲۲

۱. برگرفته از سخنان استاد فاطمی نیا- فاطمیه ۹۰ - اصفهان