تمرینات را انجام دادی؟

هو الحی

عزیز من ریاضی هم که می خوای یاد بگیری باید بری تمرین کنی! مگه غیر اینه؟!

تازه از اول که خودت بلد نیستی، یکی باید باشه کنارت تا بهت یک چیز هایی یاد بده...

تازه یکم هم که یاد گرفتی باید بشینی با خودت تمرین کنی..

تمرین هم دقت میخواد، حواس جمعی می خواد، نمیشه که هم تلوزیون مثلاً ببینی هم انتظار داشته باشی که حواست جمع جمع باشه یهو یکی میاد میزنه زیر گوشش یا گوشِت، تصادف میکنه میمیره، صدای زوزه میاد، و هزار تا اتفاق دیگه حالا یا از توی تلوزیون یا از بیرون اون می افته،  به هر حال حواست ممکنه پرت بشه و نتونی تمرینات را انجام بدی...،

خب برو یک جا آروم پیدا کن بعضی وقت ها بشین این تمرینات را انجام بده، بعد مجبور بودی بیای بیرون آروم، بیا اشکال نداره، به هر حال باید قدر این آرومی ها  را هم بدونی دیگه...

حالا اینقدر باید بری تمرین کنی تا آرومیت را را بتونی مدیریت کنی، اصلاً بتونی آرومیت را با خودت حمل کنی هر جا میری، حالا اون وقت اگه بری بازار مسگرها یا مُسکرها فرقی نمیکنه، حالا شاید یکی چکشش در بیاد بخوره توی سرت ولی اینقدر نیست که بستری بشی و بیفتی روی تخت و آرومیت از بین بره، متوجه ای، متوجه ام؟!

حالا ریاضی و غیر ریاضی نداره که، توی زندگی هم همینه، میگن مثلا بخل نداشته باش، شجاع باش، راستگو باش، صداقت داشته باش، آدم باش... خب تمرین می خواد هی باید به خودت که خودت نیست و باید خودت بشه که با خودش یکی بشه آنقدر زور بگی تا اونی بشه که باید بشه و اگه بشه چی میشه، برا خدا نه برا فلانیا...

یهویی هم میشه که اینطوری بشه توی بعضی چیزا ولی کم پیش میاد، شاید خیلی صادق باشی با خودت و خودش زیاد پیش بیاد، به هرحال پیش هم بیاد یا بشه کم کم باز نگهداریش هم مهمه، بچه هم که پاکه و تازه متولد میشه باس حواست تا یک مدت به صورت سفت و سخت بهش باشه، نمیشه که همینطوری ولش کنی به امون خدا، گرچه که اگر ما بتونیم واقعاً ولش کنیم به امون خدا کار حله، همون امون خدا بهتر نجاتش میده تا بعضاً بعضی فضولی های ما در پاره ای از موارد در بعضی از اقسام وارد نشده که خودمون اونا را وارد می کنیم و انتظار قضای حاجت در موردش پیدا می کنیم و اینقده پرو میشیم که میگیم یا میدی یا دیگه نمیام سراغت و...

خلاصه میگم باس حواسمون جمع باشه به خودش، به خودت و به خودش و در نهایت به خود که غیر خود نمیدونم هست یا نه به نظرت؟!

حالا حرفی ما اینجا همین بود که یخته باس پافشاری کرد روی زور گفتن به خود غیر خود در جهت نزدیک شدن به خود، برای اینکه نیست غیر خود و اگر هست باشه برات اون که نیست همون توهمه که حالا باید اینقدر درد بکشی تا بفهمی که نیست خب هم حالا برو یخته بیشین یک جا آروم و فکر کن، نری توهم بزنی بعد بگی فکر کردم، مثلا بگی من فکر کردم دیدم 2 با دو که جمع بشه 5 میشه خب یرک تو رفتی توهم زدی، حواست نبوده...

فکر کن اونطوری که خدا مثلاً اول سوره روم گفته  وَمِنْ آیَاتِهِ ...

حالا بعد که تمرین کردی حساب و کتابت هم قوی میشه بهتر می تونی حساب بکشی هم بهتر شاید حساب ببریم هم شاید با صاحب حساب رابطمون بهتر بشه هم بی حساب بشیم باش و فقط باش باشیم دیگه حساب و کتاب هم نخواد...

تمرین تمرین تمرین

کسی که تمرین نمیکنه و انتظار داره بتونه همه سئوالا را حل کنه و پیش بره، یا .... است یا یک آدم نا امیدِ پرو حالا چراش را نمی دونم؟ اصلاً نا امید پرو کیا میشن؟! نمیدونم، حالا من که نمی دونم چرا این حرفا را زدم؟ نمیدونم...

حالا دیگه با خودتون...

محمد علی ابراهیمی

7 شهریور 1394