آرمانگرائی در معنویت و اخلاق
در
زمینهى معنویت و اخلاق هم باید آرمانگرا بود. محیط دانشگاه به دلیل اینکه محیط
جوان است، باید محیط پاکیزهاى باشد. بعضى خیال میکنند دانشگاه یعنى محیطى که در
آن، تقید به دین و پایبندى به دین و اخلاق و اینها خیلى لزومى ندارد و مطلوب نیست.
این ناشى از بناى غلطى است که در دوران طاغوت، در آغاز پیدایش دانشگاه، پایهریزى
شد. آن روز کسانى دانشگاه را به وجود آوردند که به اصل دین و معنویت و اخلاق
اعتقاد نداشتند؛ شیفتهى غرب و فریفتهى اخلاقیات غرب بودند. البته آن شیفتگى و
فریفتگى، شکل عمومىاش بود؛ یک عدهاىشان هم مزدور و مأمور غرب بودند. بنا بود
اینها در داخل کشور طراحى و برنامهریزى کنند که تسلطى را که به شکلى در دوران
قاجار داشتند، در دوران پهلوى همان تسلط را و بیشترش را به شکل دیگر و آرامترى
داشته باشند؛ تربیت یک نسل روشنفکر و درسخوانده و تحصیلکردهاى که غربى بیندیشد؛ ایرانى است، اما
فرانسوى و انگلیسى و آمریکائى فکر میکند؛ آرزوهایش آرزوهاى یک فرد آمریکائى است؛
اقدام و عملش هم اقدام و عمل یک فرد آمریکائى یا انگلیسى است؛ اگرچه ملیتش ایرانى
است و ساکن ایران هم هست. آنها تربیت یک چنین نسلى را دنبال میکردند.
من کلیت دانشگاه را بههیچوجه زیر سؤال نمیبرم؛ وجود اساتید مؤمن و پاکیزه در
دورهى طاغوت را بههیچوجه زیر سؤال نمیبرم؛ خب، کسانى بودند که ما آنها را
میشناختیم؛ بسیار مردمان خوب، بسیار مردمان پاکیزه؛ هم در بین اساتید بودند، هم در
بین دانشجوها بودند - البته کمتر - لیکن بناى دانشگاه این بنا بود؛ لذا آن اساتید
مؤمن هم جز در یک دائرهى محدودى نمیتوانستند اثرگذارى کنند؛ حرکت دانشگاه، یک
حرکت غلطى بود. کسانى نگاهشان به آن شرائط است؛ خیال میکنند رفتن به دانشگاه،
ملازم با بىقید شدن و عدم مبالات در مورد دین و اخلاق و حجاب و طهارت و پاکیزگى
دینى و اخلاقى است. این واقعیت ندارد، این نگاه درستى نیست. دانشگاه مرکز معنویت
است؛ چون علم یک امر معنوى است. علم - هر علمى باشد - یک ارزش معنوى است، یک ارزش
روحى است. محیط دانشگاه، محیط جوانى است؛ محیط مؤمنى است. در کشور، متدینترینهامان
در میان جوانهامان هستند؛ فداکارترینهامان در میان جوانهامان بودند و هستند؛
بنابراین چه دلیلى دارد که محیط جوانِ اهل علمِ دانشگاه، یک محیط غیردینى باشد؟
نخیر، محیط دینى است. من توقعم این است که کسى که وارد دانشگاه میشود، اگر قبل از
آنکه وارد دانشگاه بشود، تقیدات دینىاش ضعیف بوده، با ورود به دانشگاه، تقیدات
دینىاش تقویت شود. بنابراین آرمانگرائى در معنویت و اخلاق هم یک امر معتبرى است؛
مثل آرمانگرائى در سیاست، مثل آرمانگرائى در علم و در همهى امور زندگى.
امام خامنه ای - دیدار با دانشجویان-91/5/16
- ۹۱/۰۵/۲۹