استخراج(مقاله)

هوالعلیم

استخراج

قرآن یک برنامه کامل است و به تنهایی برای به کمال رسیدن انسان کافی است.

اگر با نگاه درست وارد قرآن شویم ، آن را سراسر حکمت الهی می بینیم.

قرآن کریم کتابی است که در آن تمام راه و روش زندگی نهفته است و خداوند خیلی از نکات را به صورت داستان بیان کرده است، وای بر ما اگر به آن داستان ها فقط به عنوان قصص نگاه کنیم.

داستان حضرت آدم علیه السلام یکی از آن داستان های قرآن است که انسان باید خود را در این داستان پیدا کند و باید متوجه باشیم که این، داستان کل بشریت است ولی اکثر ما از این منظر به آن توجه نمی کنیم.

باید قرآن را مورد تفکر و مطالعه قرار دهیم و از درون آن قوائد و راه و روشی برای به کمال رسیدن کل بشریت و جوامع بشری ، از دل آن خارج کنیم.

یکی از نکاتی که در داستان حضرت آدم علیه السلام به آن اشاره می شود این است که اگر انسان تکبر کند درهای آسمان به روی او بسته می شود. بنابراین اگر کسی می خواهد قلب ملکوت را درک کند نباید ذره ای کبر داشته باشد.

و یا ماهیت سجده ملائکه به حضرت آدم علیه السلام بیانگر آن است که ذوات غیبیه در همه حال نظر به انسان دارند و به او مدد و یاری می رسانند و در واقع در خدمت او هستنتد.

اگر در حدود این 1400 سال که از ظهور کامل شریعت الهی یعنی اسلام می گذرد گفته می شد که نمی توان به طور کامل از قرآن و احادیث راه و رسم و قواعد زندگی برای یک جامعه و یا یک فرد، استخراج کرد، دیگر این حرف الآن معنا ندارد، زیرا هم اکنون به برکت پدید آمدن و ظهور انقلاب اسلامی و رشد روز افزون افکار، شرایطی آماده است که هر انسانی با کمتر زحمتی نسبت به گذشته با کسب معرفت و شناخت و انس با قرآن کریم می تواند قوائد و روشهایی را برای رسیدن یک جامعه و یک فرد به زندگی الهی را پایه ریزی کند و آنها را به زیبایی از دل قرآن و احادیث و به طور کلی شریعت الهی استخراج کند و مطمئناً همگی باید نسبت به این موقعیت و وضعیتی که در دست ما است پاسخگو باشیم.

اگر یک جامعه الهی شود راه نفوذ شیطان بسته می شود؛ یک جامعه مدل وسیع تر و بزرگتر همان نفس انسان است، انسان نیز اگر نفس اماره را در کنترل خویش بگیرد شیطان کمتر می تواند بر روی انسان تأثیر بگذارد و او را از صراط مستقیم منحرف کند.

حال متوجه می شویم که اگر تمام قوائد یک جامعه، الهی باشد و سیر قلب ها نیز در جامعه ی الهی مسیر درستی را طی کند هر کس که در این جامعه به دنیا می آید و یا وارد این جامعه می شود جامعه مانند یک مادر مهربان آن فرد را به سمت خدا و انس با خدا می برد و هر روز اورا به سمت کمال پیش می برد.

جامعه به گونه ای می شود که فرد را خواسته یا نا خواسته با خود همراه می کند و او را از دشت وسیع معرفت سیراب می کند. . .

کم بگو دیگر بس است این ناقص است/ می دانم ولی این آوای قلب تاریک من است.

محمد علی ابراهیمی-20/8/90