رقص شمشیرها
بسم الله الرحمن الرحیم
یک سلاح جنگی را برداشتن و آن را به نمایش گذاشتن برای اینکه اطرافیان شاد شوند و خود نیز از آن حرکات لذتی ببری عمل عاقلانه ای شاید به حساب نیاید، چون این برای آن بود که با آن یا به دشمن حمله کنی و یا او را از خود دور کنی و بترسانی، وگرنه اصلا به چه کار می آمد که وقت خود را سبب ساخت این سلاح کنی و یا هزینه ای برای آن پرداخت کنی...
با لباس سبک تر نیز بهتر می توان رقصید تا با لباس جنگی!
لباس جنگی بر تن و سلاح بر کف و موج در بدن برای خندیدن و شاد بودن...؟!
چنین موجی عقل و قلب را به ساحل عدم می کوباند و صخره های عدم را در خود خرد می کند...
آن روز که این شمشیر به دستان تو سپرده شد نه برای رقص بود و نه برای حبس...
شمشیر بزن نه به شمشیر دوست از برای رقصیدن و نمایش خود، به شمشیر دشمن از برای نمایش خدا در قالب این انقلاب...
محمّد علی ابراهیمی
7 آبان 1394
