هیچ رابطه محبّت و عطوفت و دوستى بین ما و امریکا نیست/با تامل بخوانید.
امریکاییها تا ابد با امام آشتى نمى‌کنند. البتّه امریکاییها که مى‌گوییم، مرادمان ملّت امریکا نیست. مراد، همان رژیم امریکا و گردانندگان سیاستهاى امریکاست. اگر یک فکر و یک فرهنگ است که مردم را این‌طور نگه داشته است، با آن فکر و فرهنگ هرگز آشتى نمى‌کنند. همان‌طور که این حضرات از اسلام و از فکر اسلامى و فرهنگ اسلامى به شدّت متنفّرند. علّت دعوا و مخالفت و خصومت، اینهاست. حال عدّه‌اى، ساده‌لوحانه، این گوشه و آن گوشه مى‌نشینند، حرفى و نِقى مى‌زنند. قلم روى کاغذ مى‌آورند که: «چرا با امریکاییها مذاکره نمى‌کنید؟ تا کى مى‌خواهید این وضع ادامه داشته باشد؟» آیا اینها نمى‌فهمند در دنیا چه خبر است؟ نمى‌فهمند که توقّع این دشمنِ افزون‌خواهِ مغرورِ کم‌خرد و بى‌حکمت چیست؟ تصوّر مى‌کنند همین‌قدر که ما مذاکرات و روابطمان را با امریکا شروع کردیم، همه مشکلات تمام خواهد شد؟ نه آقا، قضیّه این نیست. آرى؛ امریکاییها در اظهارات رسمى مى‌گویند و اظهار مى‌کنند که ما آماده مذاکره با ایرانیم. مذاکره براى چه؟ معلوم است؛ مذاکره براى این‌که راهى و مجرایى براى فشار آوردن روى دولت ایران پیدا شود. مذاکره را براى این مى‌خواهند. چه مذاکره‌اى؟! ما با شما کارى نداریم، احتیاجى به شما نداریم، ترسى از شما نداریم، هیچ محبّتى به شما نداریم. شما کسانى هستید که در روز روشن، جلو چشم همه مردم دنیا، هواپیماى مسافربرى ما را به بهانه دروغ و واهى، سرنگون کردید و دهها نفر انسان را کشتید و حتّى عذرخواهى هم نکردید. این چگونه رژیمى است؟ این چگونه دستگاهى است؟ این چگونه فرهنگى است؟ چطور دل انسان با چنین رژیمى صاف شود؟ ما با اینها کارى نداریم. هیچ رابطه محبّت و عطوفت و دوستى بین ما و امریکا نیست. رابطه نفرت از طرف ماست؛ رابطه خصومت خباثت‌آمیز از طرف آنها است.
این‌جا یک نکته اساسى دیگر هم وجود دارد که حتماً باید در محاسبات لحاظ شود:
آنچه تا به حال گفتیم، مربوط به سوابق امریکا با ایران و ملّت ایران مى‌شد؛ اما همه قضیه این نیست. یک اصل بر تفکّر ما مسلمانها حاکم است که آن اصلِ نفرت از ظلم و ظالم و مقابله با ظلم و ظالم در هر جاى دنیاست. شما ببینید امریکاییها چقدر ظلم کرده‌اند! چقدر ظالم‌پرورى کرده‌اند! چقدر ملّتها را مظلوم کرده‌اند! با مردم فلسطین چه کرده‌اند! چگونه به اسرائیل، پروبال داده‌اند! با لبنانیها چه کرده‌اند! با مسلمانان - در داخل کشورهاى خودشان و در هر جا که توانستند - چه کردند! با ملّتهاى ضعیف چه کردند! آیا از اینها مى‌شود صرف‌نظر کرد؟ قضیه این است. مسأله این است. مبارزه با استکبار و روز مبارزه با استکبار - که یک مناسبت ضدّامریکایى این روز را تشکیل مى‌دهد - قاعده و مبنایش اینهایى است که عرض شد. این روال ادامه دارد. تا وقتى که نظام جمهورى اسلامى در خطِّ صحیح حرکت مى‌کند و تا وقتى که آرمانها و اهداف قرآنى و الهى و اسلامى بر ما و بر این نظام حاکم است، این نفرت و مقابله با سردمداران استکبار جهانى و در رأس همه، امریکا، به قوّت خود باقى است.
بیانات امام خامنه ای ۱۳۷۳/۰۸/۱۱
