دشمن شناسی(مقاله)
بسمه تعالی
به حق بی دلیل نبوده است که ائمه علیه السلام نسبت به دشمن شناسی و لعنت آن ها اهمیت قائل می شدند و در کنار اکثر سلام و صلوات ها لعن به دشمنان اسلام و مخالفین رشد انسان به معنای واقعی خودش آورده اند.
حال چگونه است که ما دشمنان اسلامی و انسانی زمان خود را نمی شناسیم و یا نسبت به آنان بی تفاوت گشته ایم؟
آیا همین بی تفاوتی به رشد دشمنان ما و ضعف ما در مقابل عملکرد های آنان در این چند سال اخیر منجر نشده است، البته ضعف در برابر هجمه های فرهنگی که آنان وارد کردند.
چرا آن ها به راحتی نظریات فلاسفه و روشنفکران خود را به مرحله ظهور رساندند و در جامعه، راهبردی و کاربردی کردند ولی ما با این همه منابع غنی از جمله قرآن و احادیث، دست بر روی دست خود گذاشته ایم؟!
آیا آنان به راه خود مطمئن تر از ما هستند و یقین دارند و یا خیر، ما خیلی بی تفاوت نسبت به آینده جهان اسلام گشته ایم؟!
آیا هم اکنون برترین جنبش و حرکت، نهضت جنبش نرم افزاری که روزی به یقین همه گیر خواهد شد نیست؟
آیا تولید علم ما را از این چاه ظلمانی که ما را می خواهند به زور در آن بیندازند نجات نمی دهد؟!
چرا هم اکنون نیز کسانی از اساتید و غیره هستند که معنای این دو واژه را متوجه نشده اند و حتی گاهی بین این دو واژه که در واقع از نظر معنایی به هم خیلی نزدیک هستند، معنا ها و کاربرد های متفاوتی را لحاظ می کنند؟!
