اسلام(2)

آیا

وقت آن نرسیده که

این قوانین و رویه های

مناسب با زمان خودمان را از

دل اسلام(قرآن و احادیث)

بیرون بکشیم؟!

جامعه ها

آیا

جامعه ها و شهر ها انسانهای درون خود را نمی سازند؟

چگونه می توان

انسانی را در یک جامعه بر اساس شریعت الهی

پرورش داد در حالی که قوانین آن جامعه بر اساس

قوانینی٬ غیر از شریعت الهی بوجود آمده اند.

مگر می توان

در جاده ای به سمت بوشهر حرکت کرد و

به مشهد رسید؟!

سابقه‌ى علمى(امام خامنه ای)

بیش از ده‌ها سال، عزت ملت ما، غرور ملت ما، افتخار ملت ما پامال شد.

انقلاب،

ما را به خود آورد و متوجه به خودمان کرد.

کشور ما با این سابقه‌ى تاریخى، با این سابقه‌ى علمى، با این ذخائر عظیم علمى و فکرى که ما داشتیم، با آن بزرگان علمى‌اى که کشور ما در دوران جهالت و غفلت دنیا اینها را تربیت کرده - «ابن‌سینا»ها، «محمدبن‌زکریا»ها، «فارابى»ها، «خواجه نصیر»ها و چه و چه، اینها مال دوران جهالت بشریت است؛ مال قرون وسطى است که هیچ خبرى از دانش، هیچ فروغى از دانش در دنیا نبود - این کشورى که یک چنین ظرفیتى و یک چنین استعدادى دارد، کارش به جائى برسد که براى اوّلیات زندگى خودمان هم باید چشم به دست دیگران داشته باشیم.

سیاستمداران ما - بى‌عرضه‌هاى عقب‌افتاده - میگفتند ایرانى یک لولهنگ هم نمیتواند بسازد!

لولهنگ این آفتابه‌هاى گِلى بود.

خاک بر سر آن سیاستمدارى که از ملتش اینجورى حرف بزند.

یا آن یکى میگفت که ما از فرق سر تا نوک پا بایستى فرنگى بشویم تا بتوانیم پیش برویم!

خب، اینها بى‌عرضگى است؛

اینها عقب‌افتادگى است که یک عده‌اى به خاطر ضعفهاى خودشان، این ضعفها را بر ملت تحمیل میکنند؛

ملت تحقیر میشود.

انقلاب اینها را از بین برد؛

ما به خود آمدیم.

خوشبختانه کارهاى خوبى انجام گرفته، ظرفیتهاى خوبى آشکار شده؛ ما پیشرفت کردیم و ان‌شاءاللَّه پیشرفت خواهیم کرد.

علوم غربی بر چه مبنایی ایجاد شده اند؟

ای عزیز من

آیا علوم غربی با در نظر گرفتن هدف خلقت تولید شده اند و یا برای رفاه هر چه بیشتر انسانها ؟

---

ای عزیز من آیا از آن زمان که غربی ها در کتاب ها و شعارهای خود بیان کردند که دین و علم از هم جدا هستند مسیر پیشرفت علم عوض نشد و اکنون ما شاهد علمی نیستیم که اکثر آن از نفس انسان سرچشمه گرفته و او را هر چه بیشتر از هدف خلقتش دور می کند؟

هدف علومی که ایجاد می شوند چه باید باشد؟

آیا ما نباید ابتدا هدف خود را در زندگی تعیین کنیم تا بعد بتوانیم هدف علومی که ایجاد می شوند را مشخص کنیم؟

حقیقت دین

دین ما اسلام

اسلام ناب

فقط به ظاهر ختم نمی شود.

این رکوع و سجود ظاهر یک عمل است.

این را بدانیم و قبول کنیم که پشت این ظاهر یک حقیقتی در جریان است.

نظر شما چیست؟

بهترین دوست؟

بهترین

دوست ما

کیست؟!

جامعه و تکوین(مقاله)

هوالحی

جامعه و تکوین

این نکته را بدانیم و آگاه باشیم که تشریع ریشه در تکوین دارد پس اگر یک فرد تشریعش بر اساس دستورات الهی بود، تکوینش را خدا به صورت نورانی تجلی می دهد و اگر خلاف آن بود، تکوین او دچار ظلمت و سیاهی می گردد؛ حال اگر در یک جامعه تمام مناسبات و روابط اعم از اقتصادی، سیاسی و . . . بر اساس شریعت الهی شکل گرفت، نورانیت تمام جامعه و تمام افراد آن جامعه را فرا می گیرد و تکوین آنها متحول شده و خود به خود با تکوین نورانی خود هماهنگ می شوند و روز به روز به کمال انسانی نزدیک تر می شوند و چنانچه برعکس باشد و روابط یک جامعه و مناسبات تعریف شده در آن بر اساس عقل جدا از وحی و بر اساس القائات شیاطین درست شده باشد روز به روز آن جامعه و افراد آن از خدا دورتر می شوند و حجابی بر حجاب های قبلی خود می افزایند، اگر کسی بخواهد به انسان کامل نزدیک تر شود و در نهایت به سمت الله پیش رود در جامعه اول که تمام مناسبات آن بر اساس شریعت الهی است سریعتر رشد کرده و به هدف خود می رسد ولی در جامعه دوم به زحمت می افتد.

محمد علی ابراهیمی 8/7/1390

این شعار نیست (امام خامنه ای)

در زمینه علمى، نهضت نرم ‏افزارى و تولید علم باید تحقّق پیدا کند.

این شعار نیست.

نامه ای به خودم و برخی از دوستان انقلابی (قسمت آخر)

بسمه تعالی

اگر به عنوان مثال من بنده یک جلسه بیایم و یک یا دو جلسه نیایم٬ یک جلسه هم به دلایل واهی تشکیل نشود غیر از اینکه در خودم و بقیه افراد گروه ایجاد بی انگیزه گی می کنم و موجب ضرر رسیدن به مباحث جلسه می شوم و همچنین عزم خود و دیگران را دچار تزلزل می کنم گمان نمی برم کار دیگری انجام بدهم.

اگر نمی توانیم کاری را قبول کنیم ٬ همان اول بگوییم که من ضعیفم ٬ عزم راسخ ندارم و . . . و آن کار یا مسئولیت را قبول نکنیم و اگر هم قبول می کنیم پس محکم بایستیم و تحت هر شرایطی آن را انجام دهیم .

به نظر بنده غیر از اینکه کسی به رفع حق الناسی پرداخته باشد٬ جسمش ناقص شده و یا از بین رفته باشد هیچ دلیل دیگری نمی تواند برای انجام ندادن یک وظیفه در جبهه حق داشته باشد و اگر این دلایل نباشد حتماً برویم بررسی کنیم و ببیند که آیا در عقایدمان استوار هستیم یا نه!

نکند که می خواهیم با غفلت٬ کاهلی٬ تنبلی و

سستی به دشمن کمک کنیم و جزء منافقان و نامردان

روزگار باشیم.

باید کمی بیشتر با خود فکر کنیم و وظایف خود را مورد بررسی قرار دهیم٬ در مورد شیوه ارتباط خود با دوستان کمی بیشتر دقت کنیم و با مطالعه و تحقیق و تزکیه نفس خود را به ائمه نزدیک تر کنیم.

به گونه ای با گروه و زیر گروه خود رفتار کنیم که هم ما را دوست داشته باشند و هم اگر حرفی خوب٬ بجا و مطابق شریعت گفتیم آن را در موقع مناسب اجرا کنند٬ در رفتار خود ثبات داشته باشیم و هر دفعه به گونه ای متفاوت برخورد نکنیم تا دیگر٬ کسی برای نظرات ما ارزش قائل نباشد.

سعی کنیم راه و روشی در رفتار برگیریم که در آن روابط دوستی قوی تر برقرار کنیم و یا حداقل در باطن کدورتی از همدیگر نداشته باشیم و هر مسئله ای پیش می آید همان موقع و یا در اولین فرصت آن را حل کنیم و برطرف سازیم.

سعی کنیم همدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنیم و بدانیم که آیا این مسئله را باید در جمع دوستان به او بگوییم و یا در پنهان و بدانیم هر حرفی را کجا بزنیم٬ به یکدیگر احترام بگذاریم و شخصیت هم را در مقابل هم و در مقابل جمع خٌرد نکنیم و از بین نبریم٬ جای مزاح کردن را بدانیم و آن را در موقعی به کار نبریم که باعث از بین رفتن حریم ها و حد و مرزها شود.

انشاءالله بتوانیم با دست در دست هم قرار دادن و و محکم کردن عقاید دینی و روابط بین یکدیگر جامعه ای منسجم داشته باشیم به گونه ای که هیچ نیرویی نتواند آن را متلاشی کند و با کمک پروردگار و ائمه علیه السلام و اولیای خداوند قله های پیروزی را در این جبهه حق یک به یک فتح کرده و با سرعت به جلو پیش برویم و بتوانیم وظایف خود را به درستی انجام داده و کوتاهی نکنیم٬ تا بتوانیم سربلند از آزمایشهای الهی بیرون آمده و در سرای باقی همنشین با اولیای الهی باشیم٬انشاءالله.

پایان

اصل این نوشتار مربوط به تاریخ: ۲/۷/۱۳۸۹ است که با کمی حذف و اضافات و ویرایش بر روی وبلاگ قرار دادم.

شریعت و جامعه

آیا می توان

جامعه ای مطابق با شریعت الهی

طراحی کرد؟

نامه ای به خودم و برخی از دوستان انقلابی (قسمت سوم)

هوالعلیم

بنده نگرانم که اگر صحبتی کنم شما آن را به تملق و چاپلوسی ربط دهید ولی اشکالی ندارد٬ بگذارید اگر گوشت کسی می خواهد تلخ شود٬ گوشت من تلخ شود.

ولی این را بدانید که در حدود ۱۰ سال پیش ما از خدایمان بود که یک جلسه حتی رب ساعت یکی از اساتید بیایند بالای سرمان و از آنها در ارتباط با معارف الهی و یا مسائل دیگر چیزی یاد بگیریم٬ حالا آنها به این راحتی از وقت خود و خانواده خود می گذرند تا به ما علمی بیاموزند ولی ما اینگونه بی توجهی و بی محلی می کنیم آخر کمی به خود بیاییم ٬ مگر احوالات گذشته خود را فراموش کرده ایم؟! بنده خودم نمونه ای بارز از تجلی اشتباهات در پیش خودم و خدایم بودم که الحمدالله با مراجعه به این عزیزان به اشتباهاتم پی بردم و از دستورات آن ها و پاسخ آنها به سئوال هایم کمال استفاده را نسبت به وسعم بردم.

اگر این جلساتی که می آییم واین کتاب هایی که می خوانیم روی ما اثر نگذاشته٬ باید برویم و یک خلوتی با خودمان بکنیم و ببینیم داریم چه کار می کنیم ٬ بیهوده وقت خود و دیگران را از بین نبریم.

اگر می خواهیم راه را ادامه دهیم٬ مردانه و با غیرت در صحنه باستیم و اگر هنوز تصمیم نگرفته ایم صحنه را خالی کنیم و بعد از آنکه در عزم خود راسخ شدیم به صحنه باز گردیم.

هی می گوییم امام زمان بیا٬هی اشک می ریزیم٬اینها خوب است ولی چرا با عمل ٬ کار و تلاش حرفمان را تثبیت نمی کنیم و ثابت نمی کنیم که ما حرفمان را با دلمان می زنیم و نه از روی احساسات و ...

نامه ای به خودم و برخی از دوستان انقلابی(قسمت اول و دوم)

هوالحکیم

انسان باید کمی چشم و رو داشته باشد.

آخر ما باید تکلیف خود را با خدا مشخص کنیم.

می خواهیم چه کار کنیم؟

مگر خدا و امام زمان را می شود مسخره کرد؟

چند روز محکم پای کار می ایستیم و تلاش می کنیم و چند روز اصلاً دنبال هیچ کاری را نمی گیریم! هر وقت مشکلی برایمان پیش می آید به درگاه خدا روی می آوریم و از خدا و اولیاء خدا کمک می طلبیم و هرگاه مشکلاتمان رفع می شوند می رویم و دیگر پشت سرمان را هم نگاه نمی کنیم. آخر انسان باید بنشیند و با خودش فکر کند. برود در جاهای مختلف و این مردمی را که اصلاً به دنبال کمال و . . .نیستیند و فکرشان هم به این موضوع نمی رسد را ملاحظه کند. آنقدر بعضی از این مردم در مشکلات اقتصادی و مالی ای که برای خودشان درست کرده اند غرق شده اند که فقط تمام ذکر و فکرشان مشغول این شده که چیزی را به هر طریقی که شده پیدا کنند و استفاده کنند و یا از ترس گرسنگی مدام تلاش می کنند تا خدایی ناکرده یک وقت تلف نشوند!

به گونه ای اند که دائماّ باید به فکر زن و بچه هایشان باشند. انسان باید کمی هم انصاف داشته باشد چشم هایش را باز کند و با دقت دور و اطراف خودش را ملاحظه کند.

مگر خداوند برای چند نفر به این راحتی شرایط رسیدن به کمال را محیا می کند؟!

مثل آب خوردن شیوه و طریق رسیدن به لقاء الله را خداوند در اختیار ما می گذارند ولی ما اصلاّ توجه نمی کنیم . مگر چند بار جوان هستیم٬ فکر می کنیم همه ی دوران مثل جوانی است! که هم راحت تر بتوانیم انتخاب کتیم و هم راحت تر بتوانیم از چیزهایی که نباید دوست داشته باشیم و دوست داریم دست بکشیم و آنها را رها کنیم٬ آیا فکر میکنیم برای هر انسانی چنین شرایطی برای کمال پیش می آید که دائماّ مورد تذکر قرار گیرد؟! استاد٬ کتاب٬ لوح فشرده و . . . به راحتی در دسترسش باشد ولی او اصلاّ هیچ گونه توجهی نکند.

بدانید و آگاه باشید:

که کسانی هستند که بعد از چند سال تفکر و التماس از خداوند برای اینکه این طریقت را به آنها نشان بدهد وارد این راه شده اند و الآن هم قدر آن را می دانند٬ حال به این راحتی راه رسیدن به خدا را نشانمان می دهند ولی ما غافل هستیم و ارزشی برای این موضوع قائل نمی شویم.

به راستی که باید بعضی از انسان ها از جمله ما حتماّ در انتظار بسوزیم تا اگر آن چیزی را که انتظارش را می کشیدیم به ما دادند قدرش را بدانیم.

بیا و حقیقت را بیاب

هوالقادر

در این بین باید متوجه بود که آیا این انسان فقط به این جسم ختم می شود و یا یک حقیقت بزرگی در پس این جسم پنهان شده؟

که ما از آن غافل هستیم!

آیا نباید اندیشه کرد تا خود را بشناسیم و متوجه باطن و حقیقت درونی خود شویم.

آیا علم به ما کمک می کند تا به هدف خود برسیم؟

آیا معنای تولید علم را می دانیم؟

چرا باید عادات و فرهنگ و رفتار و آداب معاشرت آنها را یاد بگیریم. (امام خامنه ای)

آن مردِ مجذوبِ مفتونِ دانش غربى‏ها مى‏گفت: ما باید از فرق سر تا نوک پا غربى شویم. چرا؟ ما ایرانى هستیم و باید ایرانى بمانیم. ما مسلمانیم و باید مسلمان باشیم. آنها بیشتر از ما علم دارند؛ خوب، ما مى‏رویم علمشان را یاد مى‏گیریم؛ چرا باید عادات و فرهنگ و رفتار و آداب معاشرت آنها را یاد بگیریم.

---

جنبش نرم‌افزارىِ همه‌جانبه و عمیق (امام خامنه ای)

باید مغزهاى متفکّرِ استاد و دانشجوى ما بسیارى از

مفاهیم حقوقى، اجتماعى و سیاسى را که شکل و

قالب غربى آنها در نظر بعضى مثل وحى مُنزل است و

نمى‌شود درباره‌اش اندک تشکیکى کرد، در کارگاههاى

تحقیقاتىِ عظیمِ علوم مختلف حلاجى کنند؛

---

روى آنها سؤال بگذارند؛ این جزمیتها را بشکنند و راههاى تازه‌اى بیابند؛ هم خودشان استفاده کنند و هم به بشریت پیشنهاد کنند. امروز کشور ما محتاج این است؛ امروز انتظار کشور ما از دانشگاه این است. دانشگاه باید بتواند یک جنبش نرم‌افزارىِ همه‌جانبه و عمیق در اختیار این کشور و این ملت بگذارد تا کسانى که اهل کار و تلاش هستند، با پیشنهادها و با قالبها و نوآوریهاى علمىِ خودى بتوانند بناى حقیقى یک جامعه آباد و عادلانه مبتنى بر تفکّرات و ارزشهاى اسلامى را بالا ببرند. امروز کشور ما از دانشگاه این را مى‌خواهد. دانشگاه را مشغول چه کارى کنند که دانشجو و استاد را از این راه باز بدارند؟ یقین بدانید یکى از چیزهایى که امروز مورد توجّه سرویسهاى اطّلاعاتى است، این نکته است که ببینند چگونه مى‌توانند دانشجوى بیدار و دانشگاه آگاه ایرانى را از آن راهى که مى‌تواند به اعتلاى کشور بینجامد، منصرف کنند و مانعش بشوند.

مسائل اصلى کشور (امام خامنه ای)

مسائل اصلى کشور،

مسأله اقتصاد و مسأله علم و ارتقاى پایه علمى دانشگاه ها و همان جنبش نرم ‏افزارى است.

وقتى خود علم میخواهد به وجود آید، لزوماً در بسترى از رفاه و راحتى و لذّت و چرب و شیرینهاى دنیا به وج

امروز ما به جنبش نرم ‏افزارى احتیاج داریم.

یک جنبش و یک حرکت و یک تلاش عمومى لازم است.

این تلاش عمومى، فقط وابسته به مدیریّت ها نیست.

شما ناگهان با خودتان فکر نکنید که مدیریّت ها نمى‏کنند، پس چطور مى‏شود؛

همه‏ اش مربوط به مدیریّت ها نیست.

خواست و اراده شما - یکى از شما بچه‏ هاى عزیز گفتید:

عشق؛

بله، عشق - عاشقانه کار کردن

و با عشق دنبال علم و تحقیق رفتن

و

خواستن،

اینها نقش دارد.

وقتى خود علم مى‏خواهد به وجود آید،

لزوماً در بسترى از رفاه و راحتى و لذّت و چرب و شیرینهاى دنیا به وجود نمى‏آید.

---

این قلّه‏هاى علمى‏اى که شما در دنیا مشاهده مى‏کنید، همیشه با رفاه همراه نبوده است. البته علم با خودش رفاه و سیادت سیاسى و برترى نظامى مى‏آورد؛ در همه بخشهاى اقتصادى و سیاسى نفوذ کلمه ایجاد مى‏کند؛ پول یک کشور را تقویت مى‏کند و اقتصاد یک کشور را رونق مى‏دهد. اینها همه هنرهاى علم است؛ اما وقتى خود علم مى‏خواهد به وجود آید، لزوماً در بسترى از رفاه و راحتى و لذّت و چرب و شیرینهاى دنیا به وجود نمى‏آید.

فکر کنید (امام خامنه ای)

شما بیایید خودتان فکر کنید.

براى همین جنبش نرم‏افزارى‏اى که من گفتم،

بنشینید پیشنهاد تدوین کنید.

عجله هم نمى‏کنیم - یعنى نمى‏گوییم ظرف یک یا دو ماه به ما پیشنهاد بدهید -

بنشینید فکر کنید

و

یکى دو سال دیگر قرارى بگذارید و باز پیش ما بیایید و بگویید پیشنهاد ما اینهاست؛

یعنى حقیقتاً به راهکارهاى عملى برسید.

---

از آنچه که به عنوان پیشنهادِ ناشى از لمس واقعیّتها به ما داده شود، کاملاً استقبال مى‏کنیم و همّت مى‏کنیم که ان‏شاءاللَّه آنچه ممکن است، تحقّق پیدا کند.

همه‏ ى آحاد ملت احساس کنند که در این جهت مسؤولیت دارند(امام خامنه ای)

اگر

نهضت عدالتخواهى

مطرح مى‏شود،

یا اگر

نهضت نرم‏افزارى و تولید علم

به‏عنوان یک

جنبش عمومى

مطرح مى‏شود،

یا اگر نهضت آزاداندیشى مطرح مى‏شود،

براى این است که

همه‏ى مسؤولان

و

همه‏ى آحاد ملت

احساس کنند که

در این جهت مسؤولیت دارند.

---

کشور به این شعارها نیاز دارد. البته مى‏دانیم که بسیارى از این شعارها در سالهاى خود به‏طور کامل تحقق پیدا نکرده است؛ لیکن کارهاى زیادى هم صورت گرفته است. هر سال باید با تجربه‏هاى سالهاى پیش، هم ملت و هم دولت راه خود را به سمت هدفهاى والاى این ملت و این کشور طى کنند و گامها را محکم‏تر و استوارتر بردارند.

جنبش نرم افزاری یعنی چه؟

آیا نباید فضای اطراف ما, ما را به هدفمان نزدیک تر کند؟

آیا بر اساس شریعت الهی می توان علم تولید کرد؟چگونه؟

سازوکار آرزوی بزرگ (امام خامنه ای)

براى رسیدن به هر آرزوى بزرگ و هر هدف والایى، سازوکارى وجود دارد؛

این سازوکار را باید جوانِ هوشمندِ فرزانه‏ى دانشجو پیدا کند.

بحث جنبش نرم‏ افزارى از همین قبیل است؛

بحث آزاداندیشى از همین قبیل است؛

بحث‏هاى گوناگونى که در زمینه‏هاى مختلف اجتماعى مى‏شود، از همین قبیل است.

---

منطق ما قوى است. ما از لحاظ منطق در مقابل هیچ‏کس کم نمى‏آوریم؛ دیگران در مقابل ما کم مى‏آورند. واقعیت‏هاى جامعه هم صحت آن منطق را نشان داده است. با این‏که در طول سالهاى متمادى خرابکارى شده، جنگ و موانع بیرونى بوده، نفوذ آدمهاى ناباب در دستگاه‏ها بوده، بى‏همتى و بى‏حالىِ بعضى‏ها بوده؛ در عین حال هرجا ما با همان اصول و تفکرات انقلابىِ اصیل جلو رفته‏ایم، واقعاً پیش رفته‏ایم؛ نمونه‏هایش همین پیشرفت‏هاى صنعتى و علمى و گشایش‏هاى گوناگونى است که در کارها به‏وجود آمده. هرجا کارِ برجسته‏ای شد، انسان وقتى رفت، دید یک عنصر مؤمن در آن‏جا مسؤولیتِ تعیین‏کننده‏ای دارد؛ این را بنده در جاهاى مختلف به تجربه مشاهده کرده‏ام. هرجا کارها لنگ است، به‏خاطر این است که در آن از این بى‏ایمانى‏ها و بى‏ریشه‏یى‏ها که منجر به نفع‏طلبى و فساد و تبعیض و رفیق‏بازى و امثال اینها مى‏شود، وجود دارد. بنابراین در میدان عمل هم ما این فکر را آزموده‏ایم.

آیا رسیدن به خدا می تواند یک هدف باشد؟

هدف ما در زندگی چیست؟

هدف ما توی زندگی مون چیه؟

آیا علوم جدید با طبیعت سازگاری دارند؟ چرا؟