تفکر قاتل

بسم الله الرحمن الرحیم

مسلمان ها در قرآن(1)- سوره مائده-آیه 32 بیانی از خداوند دارند که:
عربی:
مِنْ أَجْلِ ذَلِکَ کَتَبْنَا عَلَى بَنِی إِسْرَ‌ائِیلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ‌ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْ‌ضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا  وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرً‌ا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِکَ فِی الْأَرْ‌ضِ لَمُسْرِ‌فُونَ ﴿٣٢﴾
فارسی:
از این روى بر فرزندان اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس کسى را -جز به قصاص قتل، یا [به کیفر] فسادى در زمین- بکشد، چنان است که گویى همه مردم را کشته باشد. و هر کس کسى را زنده بدارد، چنان است که گویى تمام مردم را زنده داشته است. و قطعاً پیامبران ما دلایل آشکار براى آنان آوردند، [با این همه‌] پس از آن بسیارى از ایشان در زمین زیاده‌روى مى‌کنند. )۳۲(
این جمله بیانگر تفکر قرآنی- الهی و اندیشه اسلام ناب است، بر اساس این جمله و جملات دیگر در قرآن شان و جایگاه انسان در تفکر الهی روشن می شود. بنابر این روش زندگی ای در قرآن برای مسلمانان و برای کل مردم جهان (کسانی که به دنبال صلح، آرامش و حقیقت طلب هستند) تعریف می شود هیچگاه متضاد با این جملات نیست و منطبق بر همین جملات خواهد بود و مبنای فکری نوع زندگی فردی و اجتماعی آنها خواهد بود.
اما یکی از نکته جالبی که چند سال اخیر ذهن من را پس از خواندن این آیه جلب کرده و همیشه دوست داشتم پیرامون آن بیشتر بنویسم مقایسه این نوع تفکر و اندیشه با اتفاقات و پیشامد های اطراف خودم بود.
در ادیان الهی کسی که به عنوان پیامبر معرفی می شد نیز از بین مردم و توسط خدا انتخاب می شد این به این معناست که یک انسان می تواند در اوج ارتباط با خالق خودش باشد و مطمئنا چون او نمی تواند نسبت به اطراف و جامعه خود پس از درک این رابطه بی توجه باشد لزوما می بایست کاری کند، پس تلاش می کرد تا به اطرافیان خودش بفهماند که به گونه دیگر هم می توان زیست و اندیشه متفاوت نیز می توان داشت. بنابراین به بهانه های گوناگون با معجزه و آوردن کلام های از خدا و ... سعی در قانع کردن اطرافیان خود برای دستگیری از آنها و رشد فکری و روحی آنها می کرد، عده ای همراه او می شدند و از آن عده کمی هم دل و برخی دیگر هم زبان او می شدند و هر کس به اندازه این از راهنمایی های او برای درک رابطه او با خدایش و کشف آن قدم بر می داشت. این ها جملاتی بود که گاها ما آن ها را شنیده ایم ولی مسئله مهم مقایسه این نوع دیدگاه با وقایع و تفکراتی است که اطراف ما رخ می دهد و جوامع ما را تحت پوشش خود قرار داده است.
در مقابل تفکر الهی همیشه تفکری بوده که مخالف با آن می اندیشیده و خدا، انسان و طبیعت را به گونه ای دیگر  برای خود و اطرافیانش معرفی می کرده و از دل آن ابزارها و وسایلی بوجود می آمده که به پیشرفت آن تفکر کمک می کرده و باعث تداوم آن اندیشه می شده است.
هیچ ابزار و وسیله ای بدون اندیشه و درک نیاز بر اساس یک دید خاص بوجود نمی آید این بدیهی است شما تا به وسیله و ابزاری نیاز نداشته باشید آن را نمی سازید و البته اگر خود شما دست به ابداع و ساختن آن بزنید آن وسیله و ابزار بر اساس اندیشه شما ساخته می شود و جهانبینی شما در نحوه و کاربرد و چگونگی آن ابزار نقش بسزایی دارد.
از این حرفم در اینجا می خواهم این نتیجه را بگیرم که هر ابزار و وسیله و هر روشی برای زندگی دارای پشتوانه فکری است، شما تشنه می شوید خب چاره ای ندارید به جز اینکه آب بنوشید این آب را باید به بدن خود برسانید به چه روشی عمل می کنید؟ آب را چگونه تهیه می کنید؟ آب را یافتید حال چگونه آن را به دهان خود نزدیک می کنید؟ اصلا باید آب را به دهان خود نزدیک کنید یا دهان خود را به آب؟ آن آب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ اگر قرار باشد آب را به دهان خود نزدیک کنید از چه ابزاری استفاده می کنید و سئوالاتی دیگر از این قبیل.
خب حتما پیرامون اینها می اندیشید و یا از اندیشه دیگران استفاده می کنید و از راه و روش و ابزار هایی که آنها در اختیار شما قرار داده اند استفاده می کنید و دیگر این همه فکر نمی کنید و چرایی هم در ذهن شما شکل نمی گیرد...
نداشتن چرایی گاهی به معنای تسلیم شدن در مقابل اندیشه دیگران است کسانی که برای شما راه و روش و همچنین ابزار هایی تعریف کرده اند تا شما بواسطه آنها نیاز  خود را پاسخ گویی و البته گاهی برای شما نیاز هایی تعریف می کنند که برخی از آنها کاذب هستند و سودش فقط برای آنهایی است که کمی برای ایجاد آن نیاز کاذب در شما اندیشیده اند.
از بحث خود دور نشویم من در اینجا فقط قصد دارم به صورت مختصر برخی از مسائل را بیان کنم...
برگردیم و دوباره نگاهی به اطراف کنیم گفتیم که در ادیان الهی به انسان جایگاه بلند و رفیعی تعلق می گیرد ولی دغدغه من این است که چرا در دنیای کنونی شان انسان زیر پا قرار داده می شود و گاهی برخی از انسان مانند یک حیوان چهار پا برای برآوردن خواسته های شخصی و کسب در آمد های عالی و بالابردن سطح درآمد خود استفاده می کنند و گاهی نیز به او هیچ توجهی نمی کنند.
نمونه های زیادی هست که بیانگر این مسئله هست من به یک یا چند مورد از آن اشاره می کنم که یکی از آن استفاده از ابزار هایی است که در جوامع کنونی برای جابجایی انسان استفاده می شود مانند اتومبیل، هواپیما و...
مطمئنا این ابزار ها بر اساس تفکر خاصی در گذر زمان بوجود آمده اند، حالا سئوال من این است چرا ما باید در روش زندگی پیرو تفکری باشیم که ابزار های آن فقط در قسمت سوانح رانندگی در سال 2010 بر اساس آمار رصدخانه بهداشت جهانی (GHO) موجب مرگ حدود 1240000 (یک میلیون و دویست و چهل هزار) نفر شده است، کسانی که می توانستند هر کدام در دنیا نقش موثری را در کمک به همنوعانشان داشته باشند و می توانستند به اوج ارتباط با خدای خودشان برسند.
براستی چه چیزی مسئول این آمار های تلخ است؟ آیا بهتر نیست به جای اینکه همیشه یک فرد و یا شخص را مسئول بدانیم به دنبال مسئول دانستن یک تفکر در قبال این واقیعت تلخ باشیم؟ و به دنبال روش بهتری برای زندگی کردن باشیم؟
به آمار های زیر توجه کنید:
http://www.who.int/gho/road_safety/mortality/traffic_deaths_number/en/
http://gamapserver.who.int/gho/interactive_charts/road_safety/road_traffic_deaths/atlas.html


1-    کتاب آسمانی شان که یقین دارند از طرف خدا برای آنها به پیامبرشان نازل شده تا بواسطه آموزه های آن بتوانند یک زندگی اجتماعی و فردی مناسب در دنیا را داشته باشند و بتوانند زندگی پس از مرگشان را نیز آن طور که باید باشد بسازند.

منابع:
1-    قرآن
2-    http://www.who.int
3-    http://gamapserver.who.int/gho/interactive_charts/road_safety/road_traffic_deaths/atlas.html

محمد علی ابراهیمی
13فروردین 1394