شخصیت- مسئول

این مردم هستند که باعث میشن یک نفر مسئول بشه اگر مردم نباشند و نخواهند هیچ احدی نمی تواند امور آنها را در دست بگیرد....
اما سئوال اینجاست که:
چرا بعضی از مسئولین مردم را فراموش کرده اند و به دنبال ساختن شخصیت وهمی برای خودشان هستند...
شخصیت وهمی یعنی اینکه تلاشت این باشه که در نظر مردم به آن صورتی که می پسندی به نظر بیای...
و شخصیت حقیقی یعنی اینکه خودت و خدا و وظایفت را بشناسی و بعد وظایفت را برای خدا انجام بدی و کاری به نحوه نمود آن در نگاه مردم نداشته باشی...
حالا مردم چی میگن درباره من در ذهنت نباشه، ولی تا آنجایی هم که وظیفه داری باید سوء ظن ها را نسبت به خودت برای هموار کردن مسیرت برای رضای خدا برطرف کنی...ولی شاید برطرف کردن همه اش بر دوش تو نباشه... چون دیگه شاید وقت نکنی اینطوری قدم از قدم در مسیر رو به رشدت برداری... 

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

البته چند جمله آخر برای همه عمومیت داره به نظرم...
ولی اینجا چندتا بحثه:
1- اگر خدا بخواهد و ما وظیفه مان را انجام بدهیم صورتی از شخصیت درونی ما برای مردم ظاهر میشه که البته شاید باز متفاوت از ان چیزی باشه که مردم در نظرشان دارند.
2- در جملات آخر همین را گفتم که گاهی وظیفه شخص رفع سوء ظن میشه یعنی همونجا که شاید برای برداشتن قدم بعدی برای رضای خدا مجبوره زیر پایش را کمی محکم کنه و از حمایت مردمی استفاده کنه.
و البته زمان برطرف کردن این سوء ظن ها هم کاملا بستگی به معرفت شخص و معرفت و شناخت مردم نسبت به او و قدم بعدی او داره...
در یک کتاب از سیره پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله خوندم قریب به اینکه نقل شده که ایشان در ایام اعتکاف با همسرشان که به ملاقاتشان آمده بودند داشتند حرف می زدند که یک نفر آمد از آنجا رد شد و البته چیزی هم به پیامبر(ص) نگفت ولی پیامبر رو به آن شخص کردند و گفتند که همسرم هستند و اون شخص متعجب گفت که من که چیزی نگفتم.
البته باید بدانیم که سوء ظن با تهمت و ... فرق می کند...
گاهی یک شخص چیزهایی مورد توجه اش است و یا ابعادی از اجتماع را مد نظر دارد که گاهی تشخیص می دهد سکوت کند و گاهی تشخیص می دهد که به رفع سوء ظن ها و اتهاماتی که به وی وارد می شود لب باز کند که اگر بی موقع باشد لطمه به شخص و جامعه و مردم می زند و یا اثرش ناچیز می شود و یا...