در ساحت حضور(مقاله)

بسمه تعالی

از چه می ترسیم از اینکه یک لقمه غذا دیر به ما برسد و ما از گشنگی تلف شویم مگر نه اینکه خداوند رزاق است البته بنده مخالف کار کردن برای کسب روزی حلال نیستم بلکه حرف ما این است که جوری کار و تلاش برای خرج های اضافه نکنیم که اصلاْ یادمان برود که برای رسیدن به چه هدف والایی آفریده شده ایم.

برای هرچیز به اندازه وقت بگذاریم،بیشتر برای خود وقت بگذاریم و نه برای حرف مردم بس است دیگر تا کجا می خواهید واقعیت خود را در پشت پرده ها و حصار ها حبس کنید.

آنقدر خود حقیقی خودمان را فراموش کرده ایم که جامعه جهانی را نیز به این سو هدایت می کنیم آه از اینکه توان گفتن نیست و چه بسیار حرف های نا گفتنی.