تنها راه خروج از عالم مدرنیته(مقاله)

اکنون انقلاب اسلامی حرکتی است که اصل آن مخالف ریشه های بنیادین فرهنگ مدرنیته ، عالم غرب و امیال افراطی نفس است و می خواهد انسان ها و جوامع آنها را سیطره ی این عالم خیالی و دروغین نجات دهد و آن ها را متوجه به اصل خویش و عالم ملکوت کند و انسان ها را ازدام های بزرگ شیاطین نجات دهد و با توجه به این مسئله که حرکت این انقلاب خلاف تمایل و هوس های افراطی است پس کسانی آن را می توانند پیش ببرند که به خدا نزدیک و انسان های موحدی گشته باشند زیرا هرچه انسان به خدا نزدیک تر شده باشد افکار و نظریت او کمتر دچار نقص و اشکال است در نتیجه بهتر می تواند انقلاب اسلامی را جلو ببر و آن را فراگیرتر کند.

در جامعه و در کار های فرهنگی باید این را بازگو و برای تک تک افراد چه به صورت گفتگو و چه به اشکال مختلف دیگر تبیین کنیم که می توان بدون این فرهنگ و این ابزار ها با فرهنگ و ابزارهایی دیگر نیز زندگی کرد، متأسفانه آنقدر مدرنیسم خیالات و افکار اشخاص را به باطل آغشته کرده که اصلاً کسی نمی تواند جدای این فرهنگ زیستن را برای خود تصور کند چه برسد به اینکه برای ساختن و رسیدن به فرهنگی الهی و همنوا با اهداف واقعی و حقیقی خود تلاش کند.

مگر در گذشته چگونه زندگی می کردند، با اینکه این همه ابزار و همچنین تکنولوژی ای نبود هم عمر بیشتری می کردن و هم از عمرشان بیشتر استفاده می کردند، البته منظور ما بازگشت به گذشته نیست چون حتماً ایرادهایی هم به آن طرز زندگی نیز هست ولی باید روش های زندگی درست گذشته را بر اساس شریعت الهی رشد داد و از آن ها بهره گرفت.

چگونه بود که اگر چه آسایش به معنای امروزی نداشتند ولی بسیار در آرامش بودند.

باید نگاه افراد به زندگی درست شود و متوجه شوند که زندگی درست یعنی چه؟ سپس خودشان به دنبال تحقیق و ارائه نظریه و ساخت ابزارها و رویه های مناسب با آن زندگی خواهند رفت و آن را مطابق با دستورات الهی و هدف حقیقی خود تنظیم می کنند.

زندگی باید به گونه ای باشد که اگر انسان بخواهد با باطن ارتباط برقرار کند و متوجه به عالم ملکوت شود، به راحتی بتواند به این مهم دست یابد و این در صورتی ممکن است که جامعه نیز در راستای چنین هدفی شکل گرفته باشد به گونه ای که فرد به راحتی از لحاظ روحی در مسیر شریعت الهی بتواند رشد کند و از دنیا و ظواهر آن بیش از نیاز خود، چشم پوشی کرده و توجه خود را به عالم ملکوت جلب کند و حال اگر جامعه ای مانند اکثر جوامع کنونی که سیر آن ها در تکمیل و پیشرفت( به معنای خودشان) به سمت فرهنگ مدرنیته و پست مدرنیسم است، شکل بگیرد و ساخته شود، چون این فرهنگ عامل ظهور وهمیات و افکار غیر الهی و شیطانی است،رشد یک انسان در این جامعه در مسیر الهی و رسیدن به کمال انسانی بسیار سخت خواهد شد مانند کسی که بخواهد خلاف جهت رود خانه ای که به باتلاق می ریزد حرکت کند و به قله های سر منشاء آن دست یابد.

حال اگر یک فرد در این نوع جوامع هم مسیر با اکثریت افراد رشد کند هیچ وقت فرصت شناختن خود و خدای خود را پیدا نمی کند زیرا یکی از خصوصیات بارز این فرهنگ باطل این است که انسان ها را به گونه های مختلف به چیزهای بیهوده و تخیلی و . . . سرگرم می کند تا هیچ گاه کسی حتی به ذهنش هم خطور نکند که به دنبال چه هدفی خلق شده است.

در یک جامعه فضای زندگی باید به گونه ای باشد که فرد نسبت به یک انسان کامل الهی متوجه نقص های خودش شود و در جهت برطرف کردن آن ها قدم بردارد، ولی اکنون در این جوامع مدرن و یا رو به مدرن به گونه ای است که هر لحظه شخص بیشتر در غفلت و نادانی به معنای واقعی خودش فرو می رود.

فرهنگ مدرنیته و پست مدرنیسم و به طور کلی تمدن غرب و شاخ و برگ های دیگر آن را باید به صورت اساسی مورد برسی قرار داد زیرا بنیاد آن بر اساس مخالفت با شریعت الهی شکل گرفته است و هر لحظه آسیب های بسیار خطرناکی را به جامعه بشری وارد می کند.